Η Πεσκανδρίτσα έχει ράχη καστανή, σταχτιά κοιλιά. Η όλη του μορφή παράξενη. Τα μάτια του βρίσκονται στην κορυφή του κρανίου, το στόμα έχει άνοιγμα ως 30 εκ. και είναι οπλισμένο με πολλές ομάδες μυτερά δόντια. Απ’ το πάνω σαγόνι κι απ’ το κάτω τού κρέμονται προεξοχές ανώμαλες, μοιάζουν με κουρελάκια. Το δέρμα του είναι γυμνό και γυαλιστερό, χωρίς λέπια, με αγκάθια πολλά και σκληρές προεξοχές. Τα θωρακικά του πτερύγια προεκτείνονται σα χέρια, μ’ αυτά στηρίζεται και σέρνεται στο βυθό. Πίσω από κάθε πτερύγιο θωρακικό έχει ένα σκληρό αγκάθι (άκανθα κορακοειδής). Τα κοιλιακά πτερύγια βρίσκονται πολύ μπροστά κάτω απ’ το λαιμό. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο έχει ακτίνες αγκαθωτές, το πίσω μαλακές. Κάθε αγκαθωτή ακτίνα έχει μικρές προεξοχές που κρέμονται σα κορδελίτσες και κινούνται μέσα στο νερό ξεχωριστά η καθεμιά. Στην πρώτη απ’ τις ακτίνες αυτές και στο μέσο της άνω σιαγόνας έχει μια διπλή κορδέλα που την παίζει σαν δόλωμα, πάνω στο βυθό, ενώ το σώμα του είναι ακίνητο με απλωμένα τα πτερύγια.
Η Πεσκανδρίτσα ανήκει στην οικογένεια των Λοφιδών.
Γεύση
Από την Πεσκανδρίτσα, τρώμε τα μάγουλα και την ουρά της. Έχει λευκό νόστιμο ψαχνό που μοιάζει με εκείνο του καβουριού. Δεν έχει κόκαλα.
Συμπεριφορά
Πονηρό και κακομούτσουνο ψάρι, η Πεσκανδρίτσα περιδιαβαίνει αργά τους λασπώδεις βυθούς, προσελκύοντας μικρά ψάρια, όπως Σαρδέλες και Γλώσσες, με ένα λοφίο σαν καλαμίδι που έχει στο κεφάλι της και το κουνάει επιδεικτικά. Αν κάποιο από τα υποψήφια θύματα της «τσιμπίσει», εκείνη ανοίγει το τεράστιο στόμα της και τα καταβροχθίζει.
Κατοικία
Ο βυθός και η άμμος του βυθού αποτελούν το σπίτι της Πεσκανδρίτσας.
Ψάρεμα
Ψαρεύεται στα βαθιά με ανεμότρατες και δίχτυα.
Το ξέρετε αυτό;
- Είναι ένα ψάρι γνωστό από τα αρχαία χρόνια με το όνομα «Βάτραχος ο Αλιεύς», πάντα σύμφωνα με τον Αριστοτέλη.
- Στα Επτάνησα, τη λένε «Σκλουμπού, στην Καβάλα, «Φανάρι», ενώ στις Κυκλάδες, τις μεγάλες Πεσκανδρίτσες τις αποκαλούν «Τεμπέληδες».
- Οι ψαράδες μας, μάλλον πήρανε την επίσημη ονομασία της από τους Ιταλούς συναδέλφους τους αφού και οι δύο ψαρεύουν στα ίδια νερά. Η ιταλική λέξη «pescatrice», Που σημαίνει «ψαρού», προέρχεται από τη ρίζα της λατινογενούς λέξης «Piscis», και είναι εκείνη που έχει βαφτίσει αυτό το λασπόψαρο.
- Σίγουρα όμως, το πόσο αυτό το ψάρι μοιάζει με βατράχι, είναι και αυτό που το κάνει ιδιαίτερο και του δίνει και την επωνυμία «Βατραχόψαρο», όπως το φωνάζουν στην Πελοπόννησο.
ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΨΑΡΙΑ ΕΠΟΧΗΣ
