Το Σκουμπρί έχει πρασινωπή και γαλαζοπράσινη πλάτη με σκούρες γαλαζόμαυρες οριζόντιες ταινίες που κατεβαίνουν κυματιστά ως τα πλευρά, πολύ γυαλιστερές, η κοιλιά του ασημόλευκη. Το σώμα στενόμακρο και στρογγυλό, για γρήγορο κολύμπι, τα δυο ραχιαία πτερύγια είναι σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους και μαζεύονται σε κοίλωμα για να μην κόβουνε δρόμο. Πίσω απ’ το δεύτερο ραχιαίο κι απ’ το εδρικό έχει 5-6 μικρά ψευδοπτερύγια. Η ουρά διχαλωτή. Τα λέπια μικρά, σχεδόν δεν ξεχωρίζουνε, το στόμα μεγάλο φτάνει και πιο μέσα απ’ τα μάτια που είναι μικρά, περιτριγυρισμένα με λιπαρή μεμβράνη. Δεν έχει νηκτική κύστη.
Το Σκουμπρί ανήκει στην οικογένεια των Σκομβριδών.
Γεύση
Το Σκουμπρί είναι νόστιμο, απλώς το φαγητό του είναι λίγο δύσπεπτο.
Συμπεριφορά
Του αρέσει το πλαγκτόν που βρίσκει στην επιφάνεια και το οποίο απολαμβάνει καθώς κολυμπάει με ανοιχτό το στόμα.
Κατοικία
Αυτό το ταξιδιάρικο ψάρι, ζει και κολυμπά στα βαθιά με το κοπάδι του, πάντοτε μακριά από το γιαλό, όμως από το Μάη και μετά, πλησιάζει τα ακρογιάλια.
Ψάρεμα
Το Σκουμπρί ψαρεύεται επαγγελματικά με γρι-γρι, αλλά και με δίχτυα. Ψαρεύεται επίσης τη νύχτα με τσαπαρί, συρτή και καθετή.
Το ξέρετε αυτό;
- Η αρχαία του ονομασία ήταν «σκόμβρος» και από εκεί προέρχεται και το σημερινό του όνομα.
- Λόγω του λεπτού του σώματος, ονομάζεται και «Τσίρος», ενώ «Λιπαρίτη», τον λένε όταν είναι «αβγωμένος» και έτοιμος να γεννήσει. Τότε είναι ιδανικός για πάστωμα.
- «Τσούρα» έλεγαν το άπαχο Σκουμπρί στη Σινασό της Καππαδοκίας, όπως άλλωστε και τον «κοκαλιάρη» αδύνατο άνθρωπο, ενώ στην Αγχίαλο του Εύξεινου Πόντου τα παχιά και μεγάλα Σκουμπριά τα έλεγαν «Χαϊμανάδες».
ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΨΑΡΙΑ ΕΠΟΧΗΣ
